عطاری

نسیه بدم یا ندم

نسیه بدیم یا ندیم؟

سوال ۹۹ درصد کاسبهای تازه کار.

سوالی که میخوام یک بار برای همیشه در این مقاله تکلیفش رو روشن کنم.

پاسخ سوال به شرایط فعلی شما بستگی داره.

من با توجه به شغل قبلی خودم(کارشناس فروش قفسه بندی صنعتی) و همچنین رشته تحصیلم(بازاریابی)، این شانس رو داشتم که با مدیران میانی و ارشد کارخانجات بزرگ هم صحبت بشم.

پاسخ سوال ما در گرو دقت به کار اونهاست.

مثلا:

به شرکت های بزرگ فروش لوازم خانگی دقت کنید.

این شرکتها گه گاه به عمده فروشهای لوازم خانگی اعلام میکنن که قادر به فروش کالا به صورت چکی هستند.

یعنی اون عمده فروش می تونه محصولات اونها رو به خرده فروش بده و خرده فروش از مشتری چک بگیره و چک به کارخانه ارائه بشه و بعد از نقد شدن، همه به سودشون برسن.

یادمون باشه چک با نسیه فرق داره ولی در مثال مناقشه نیست.

شرکتهای بزرگ، همیشه از مدیران فروش بسیار با تجربه استفاده میکنن.

اون مدیرها دقیقا میدونن که از کل چکهایی که از مصرف کننده ها جمع شده، چند درصد پاس میشن،چند درصد برگشت میخورن و بعد پاس میشن و چند درصد سوخت میشن .

اونها دانش این کار رو دارن.

چه وقت نسیه ندیم؟

برگردیم به کسب کار کوچک دکان داری خودمون.

ما اگر تازه کار هستیم(تجربه زیر 3 سال)،نباید نسیه بدیم چون هنوز آدم شناس نشدیم و نمیتونیم آدمها رو از روی فیدبک های ظاهری شون بشناسیم.

اگر چنانچه در دکان مستاجر هستیم و سه ماه آخر قراردادمون هست و معلوم نیست که صاحب دکان مجددا با ما تمدید خواهد کرد، دیگه نباید نسیه بدیم.

اگر چنانچه یک تیپ خاص از مردم(مثلا تیپ جوان لات، زن نا میزون، آدم های داغون پاغون) در مدت کوتاهی چند بار گوش ما رو بریدن، هرگز نباید به کل اون تیپ نسیه بدین.

دلیلشم اینه که اون آدمها معمولا همدیگه رو می شناسن و در جلسات و دور همی هاشون، از هنرهای گوش بری خودشون با آب و تاب تعریف میکنن و شما بعنوان یک فرد ساده لوح که به راحتی به اونها اعتماد میکنید ، مورد هجوم اون تیپ خاص قرار می گیرید.

اگر چنانچه تازه وارد محل جدیدی شدید و افراد رو نمی شناسید نباید نسیه بدید.

چون گوش بُر ها همیشه اولین مشتریان فروشگاه های تازه باز شده هستن.

اونها به سراغ شما میان و توانمندی های شگفت انگیزشون رو برای جلب اعتماد شما بکار میگیرن و فریبتون میدن و روحیه و کاسبی شما رو نابود میکنن و مسیر زندگی تون رو بهم میریزن.

اگر سرمایه کمی دارین و با چک بار میخرین نسیه ندین چون شما باید سر وقت چک رو پاس کنین ولی نسیه بر تعهدی به زمان پرداخت بدهی خودش نداره.

اگر شخصیتتون اجازه نمیده که برین جلوی درب خونه کسی و پولتون رو طلب کنید به هیچ وجه نسیه ندین.

صرف اینکه خونه کسی رو بلدین و داداش کسی رو میشناسین بهش نسیه ندین.

به آدمهایی که نمیشناسین و فقط چند بار از شما خرید کردن، نسیه ندین.

به افرادی که خیلی سریع تر عرف معمول دارن تلاش میکنن که با شما ارتباط سازی کنن و مدام از راستی و درستی و وفای به عهد حرف میزنن نسیه ندید.

شاید برایتان جالب باشد: فیلم آموزش افزایش پاخور فروشگاه عطاری

چه وقت نسیه بدهیم؟

خوب بریم سر پاسخ سوال اینکه چه وقت میشه نسیه داد.

مسلما اگر بیش از پنج سال از کسب و کارتون میگذره تقریبا انواع و اقسام حقه ها رو خوردین و به اصطلاح دیگه خودتون نیش مار خوردین و اژدها شدین.

اگر به اندازه کافی سرمایه در گردش دارین و زیر فشار چک نیستین به دلایل زیر میتونید نسیه بدید:

انسان دوستی و کار خیر

افزایش میزان فروش

افزایش رشد تعداد مشتریان جدید

رد کردن اجناسی که تاریخ مصرفشون به آخر رسیده

رد کردن اجناسی که احتمال افت شدید کیفیتشون هست.

به چه کسانی نسیه بدیم؟

اعتبارسنجی، تعیین کننده این مساله هست

به افراد معتبر نسیه بدین

افراد معتبر چه کسانی هستن؟

کسانی که سالهاست به طور مستمر با شما در تماس هستند و حساب و کتاب میزونی دارن میشه نسیه داد.

هرچقدر فرد رو بهتر بشناسیم ریسک سوخت پول کمتر میشه.

یعنی کسانی که اعتماد شما رو کاملا جلب کردن.

به کسانی که معرف معتبر دارن میشه نسیه داد.

معرف معتبر کسی هست که شما میتونید به اون اعتماد کنید و بهش پول قرض بدید.

به هرکس چقدر نسیه بدیم؟

بعد از ارزیابی مشتری، چنانچه تشخیص دادین که فرد معتبر و درستیه، میزان نسیه ای که به طرف میدین نباید بیشتر از بیست درصد یک پایه حقوق اداره کار باشه.

مثلا اگر امسال حقوق اداره کار دو میلیون هست، نهایت مبلغی که به یک فرد معتمد ، قابل قبول و خوش حساب ، مومن، متدین ، راستگو و درستکار و ……….. میشه نسیه داد چهارصد هزار تومان خواهد بود.🙂

حالا چرا بیست درصد؟

چون بانک مرکزی هر سال میانگین هزینه ای که یک خانوار شهری برای خوراک انجام میده رو اعلام میکنه و این عدد معمولا حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد هست.

لذا اگر فرد بیشتر از مایحتاج یک ماه خودش نسیه خواست ، این احتمال وجود داره که طرف نقدینگی کم آورده و میخواد کالایی از شما بگیره و جای دیگه نقد بفروشه و کسری نقدینگی خودش رو جبران کنه و مصداق اون ضرب المثل شریف “از این ستون به اون ستون فرجه”، خودش رو فعلا از فشار خلاص کنه.

این تیپ افراد معمولا دنبال اقلامی از کالا هستند که نقد شوندگی بالایی دارن و قیمت شون هم زیاده

مثل برنج و روغن و چای.

به این عمل در بازار ، اصطلاحا “نقد و وعده کردن” میگن.

یعنی طرف از شما جنس با وعده ی پرداخت پول در آینده میخره و خودش همون کالا رو نقدا میفروشه و کمبود نقدینگی شو جبران میکنه.

چند در صد از سرمایه مون رو نسیه بدیم؟

چنانچه زیر فشار چک نیستین، نهایتا به اندازه ده درصد از کل سرمایتون رو نسیه بدین.

با این فرض که اگر تمام کسانی که بهشون نسیه میدین پولتون رو برنگردونن، شما فقط ۱۰ درصد از سرمایتون رو از دست خواهید داد.

خوب ، امیدوارم مقاله مفیدی بوده باشه براتون.

اگر چنانچه تجربه ای در این زمینه نسیه دادن دارین برام بنویسین.

چقدر پولتون رو خوردن؟

چند تا مشتری خوش حساب دارین؟

اصلا نسیه دادن از دید شما کار درستی هست یا نه؟

2 thoughts on “نسیه بدم یا ندم

  1. تو شهر ما چون همه همدیگه رو میشناسن نسیه دادن ونسیه بردن یه چیز معمول هست من چند سال پیش کفش فروشی داشتم به یه نفر قرض دادم مدتها برام نیاورد بعد خودم دنبالش رفتم چند روز بعد برام اورد ولی وقتی از حسابش کم کردم و اون طرف رفت هرچی گشتم پول نبود سیر شد و سرکه …از حسابش کم شد ولی پول رو هم قاپید و رفت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *